Op zoek naar Australische dieren

Voor 41 dollar koop ik een ticket waarmee ik een week lang onbeperkt door Sidney en omgeving kan reizen met trein, bus en ferry. Ik ga zover als maar kan met dit ticket. Een tocht van een uur stroomopwaarts de Parramatta River - die in de haven uitmondt - op een platte, brede ferry valt tegen: het varen is leuk, evenals de ervaring dat de rivier steeds smaller en ondieper wordt, maar het uitzicht stelt weinig voor: saaie gebouwen en nauwelijks natuur.
De haven zelf is véél spannender, zoals (de ferry naar) Watsons Bay aan de zuidpunt van de havenmond: majestueuze, steil oprijzende rotsen aan de oceaan. Vandaar rij ik per bus naar het het trendy Bondi Beach waar je volgens mijn ANWB-gids absoluut geweest moet zijn. Oké, er is veel lichamelijk schoon te zien, met minder lillend vet dan op Zandvoort, maar het strand zelf is nog geen kilometer lang en vrij smal. Vreemd dat in een land waar alles groter en geweldiger is dan in Nederland, dit het beroemdste strand van het land heet! Goed, het ligt mooi, aan een baai omarmd door twee hoge rotsen, en er zijn lekker hoge brandingsgolven, maar al die trendy huizen en mensen ontsieren het. En je mag er teveel niet, zelfs geen balspelen en niet vliegeren. Geef mij maar het ongerepte strandje waar Roel en ik gisteren waren!

Ik wil graag dieren zien die alleen in Australië voorkomen. Omdat er weinig kans is dat ik ze in het wild tegenkom, ga ik een paar dierentuinen en zee-aquaria af. Het Koala-park in Pennant Hills is volgens mijn ANWB-gids (3-de druk, 2011) een aanrader, maar ik vind het een pure afrader. De reis erheen duurt twee uur vanuit de stad, de entree is hoog, 24 dollar (en geen 19, meneer ANWB!) en het park oogt verwaarloosd, met een ouderwetse kooien-opzet, verbleekte foto's, vergeelde bordjes en het regenwoud dat de ANWB belooft, is weinig soeps. Wel leuk dat je tussen de kangaroes kunt lopen en ze mag voeren uit zakjes gedroogd gras dat je bij de ingang kunt kopen. Ze zijn kleiner dan ik dacht: ongeveer zo groot als jonge reeën. Een sessie 'met-koala-op-de-foto' sla ik af: ik houd niet van dieren exploiteren. Binnen een uur ben ik op weg terug naar de stad.

De Taronga Zoo en het Sydney Aquarium maken dit echter meer dan goed.
Het Aquarium is een compleet Pacific Ocean Museum, met haaien, zeekoeien en een schitterend kleurige afdeling Great Barrier Reef.
De Zoo (28 ha bush en tuinen) is de beste dierentuin van Australië, met veel ruimte per dier, met als nadeel voor mensen dat je de dieren soms niet kunt ontwaren doordat ze zich verstoppen, vooral als de zon schijnt.
Je kunt kiezen uit een deel inlandse dieren en buitenlandse. Ik volg het spoor van de Australische dieren want olifanten en leeuwen kan ik in Artis ook zien.
Ik zie kangoeroes en (de kleinere) wallaby's, wombats, pinguins, zeeleeuwen, mierenegels en allerlei papegaaien. Het vogelbekdier (hier platypus genoemd) laat zich niet zien, en gelijk heeft-ie.
De 'sealshow' (niet met zeehonden maar met zeeleeuwen) en 'birdshow' zijn fascinerend. De zeeleeuwen balanceren niet alleen een bal op hun neus maar gooien ook een blikje in de vuilnisbak. Toch, hoezeer ook gericht op een schoon milieu en behoud van de soort in de vrije natuur, bekruipt me weer het ongemakkelijke gevoel dat deze dieren vooral gebruikt worden om mensen te entertainen.

Leuk is dat de informatie bij verschillende dieren verbonden wordt met fabels van aboriginals, zoals over de kangaroe:
'Kangaroe is een onzelfzuchtige, meelevende geest. Een Wiradjuri Droomtijdverhaal vertelt dat Kangaroe veel moeite deed om een oude wombat te redden van een kwaadaardige, hongerige dingo. Kangaroe werd beloond met een buikzak om haar jong in te dragen als ze over de aarde rent.'
Het verhaal komt uit 'The Dreaming of Aboriginal Australia' van Jean A. Ellis, Kaliarna Productions, 2007.
Ik wil niet alleen deze samenvatting, maar het verhaal zelf en ga op zoek naar het boek, maar zelfs de beste boekhandel van Sydney, Dymocks, heeft het niet...

Onderweg naar de Blue Mountains zie ik ook twee kangaroes in het wild: allebei doodgereden op de weg...