Paddy's market & gratis wijnproeven

Weekend: Roel en Felicity zijn vrij! Hoewel: Roel komt om 8 uur 's morgens uit zijn nachtdienst en moet dus eigenlijk slapen. In plaats daarvan gaan we naar Paddy's Market, een overdekte markt in het centrum, zo groot als de Albert Cuyp en het Waterlooplein samen, voor 90% gerund door Chinezen. We slaan voor twee weken vers fruit, groente en vis in, want volgend weekend kunnen we niet naar de markt; dan gaan we naar de Blue Mountains.
Roel en Felicity kopen alleen Australische produkten - en soms Nieuwzeelandse, zoals kiwi's. Bananen zijn te duur (5 dollar per kilo) omdat door de overstromingen in Queensland de oogst mislukt is. Maar een kist mango's voor 20 dollar is een goeie deal. Felicity dingt af in het Mandarijn: Algemeen Beschaafd Chinees. Ze spreekt ook Haka en Bahasa Indonesia, maar dat verstaat niet iedereen hier.
Als ik er een nieuwe koffer wil kopen omdat de mijne antiek en aftands is, instrueert Roel me: 'Toon geen interesse, ook niet als je iets beslist wil hebben. Laat Fel (= Felicity) het doen. Niemand kan beter afdingen dan zij.'
Ze blijkt ook te kunnen beoordelen of iets nep is of niet. En er is mateloos veel nep hier; daar zijn Chinezen steengoed in. Haar advies: als je niet zeker weet of iets echt of nep is, koop dan een Chinees merk...

Na Paddy's Market rijden we naar Hunter Valley, zo'n 180 km. noordwestelijk van Sidney. Het is een lieflijk golvend groen heuvelgebied vol zorgvuldig getrimde druivenplantages: het belangrijkste wijngebied van Australië.
We bezoeken een aantal gerenommeerde wijnhuizen, meest familiebedrijven, zoals De Bortoli, Tempus Two, Tyrrel's Vineyards, McGuigan Cellars, McWilliams en Lindeman's. De meeste daarvan zijn recent 'Winery of the Year' geweest, McGuigan zelfs 'International Winery of the Year.' De wijnhuizen zijn geen kastelen zoals in Frankrijk, maar grote moderne gebouwen met ingenieuze tuinen en vijvers eromheen waar (tuin-)architecten zich op hebben kunnen uitleven. Alles straalt voorname landelijke welstand uit, en zorg voor de natuur, al vind ik niet alles mooi.
Overal kun je gratis wijn proeven, en vaak ook exquise kaassoorten, olijven, dipsausjes en andere delicatessen. Voor het eerst kom ik hier in Australie een authentieke hele Edammer tegen. Wat een verschil met de nep-Edammer die je hier in de supermarkt kunt kopen!
Felicity is vandaag de bob en beperkt zich dus tot drupjes witte wijn, maar Roel en ik proeven dat het een lieve lust is. Welke wijn ik het lekkerst vond weet ik niet meer maar allemaal zijn het mooie wijnen die alleen hier te koop zijn, niet in wijnwinkels en zeker niet in supermarkten, waar je alleen wijnen kunt kopen die en masse geproduceerd worden. Wat je hier proeft en koopt, is geen massaproductie en dat merk je aan de prijzen: een fles kost hier tussen de 18 en 100 dollar. Roel heeft Felicity dan ook geleerd: 'Duur, duur! Niet kopen!' Sowieso beoordelen en vergelijken we de wijnen eerst in het Nederlands en geven dan een beleefd bijgewerkte samenvatting daarvan in het Engels aan de mensen achter de bar.
Toch wordt er veel verkocht. Het is dan ook druk bij de meeste wineries, ook al hebben de meeste bezoekers er een heel eind voor moeten rijden.
Als we terugrijden, zijn Roel en ik lekker soezerig; Roel kan eindelijk slapen, maar Fel blijft alert en kookt ook nog een heerlijke Chinese maaltijd, met gerechten die ik nog nooit bij een Nederlandse Chinees heb geproefd. En dat terwijl de meeste Nederlandse Chinezen uit hetzelfde gebied in China komen als Fel's voorouders.